وداع با محرم و صفر…

«عهد نامه ی یک سوگوار»

کسی که برای شهید کربلا اشک می ریزد، و در سوگ عاشورا گریه می کند ، با عاشورائیان همدلی و همراهی دارد. و با امام پیمان می بندد. پیمان وفا و پاکی و تدین.

چون عزادار به شفاعت سالار شهیدان امید دارد. این امید به شفاعت ، او را از گناه باز می دارد . چون با ترک گناه ، می تواند لیاقت یابد که مورد شفاعت قرار گیرد و در قیامت روسفید و رستگار شود.

عهد نامه ای که عزادار با اشک دیدگانش امضا می کند چنین مواردی دارد:

یا حسین ! ما به شفاعت تو دل بسته و امیدواریم .

با تو و اهل بیت داغدار تو همدلی می کنیم . به این امید که این همدلی ما را به همراهی بکشاند و همچنان که در دنیا با شماییم در آخرت نیز با شما باشیم.

دوست داریم با چشمی که بر تو گریسته ایم گناه نکنیم و صحنه های ناروا نبینیم.

دلی را که جای محبت توست به بیگانه از تو نسپاریم.

علاقه و عشق تو را با هیچ عشقی عوض نکنیم.

پیمان می بندیم از خانه هایمان که صدای یا حسین بلنده شده ، صدای حرام بیرون نیاید.

با دستی که بر سر و سینه زده ایم، معصیت نکنیم.

با گوشی که صدای روضه و نوحه تو را شنیده است ترانه و آهنگ حرام نشنویم.

با پایی که به مجالس عزای تو آمده است ، به محافل خلاف شرع نرویم.

با زبانی که یا حسین گفته ایم، دروغ و غیبت و فحش و ناسزا نگوییم.

ما که برای عاشورای تو گریانیم، دوست داریم مثل تو ، همیشه و همه جا و در همه حال ، اهل نماز و قرآن و خداجوی باشیم و آخرت را از یاد نبریم و منکرات را که راه جهنم را به روی ما باز می کند ترک کنیم. غذای حرام نخوریم و در پی پول حرام نباشیم و زندگی هایمان را به حرام نیالاییم.

عهد می بندیم که در حد و شان عزادار حسین رفتار کنیم و عاشورایی باشیم.

از آن چه تو نمی پسندی دوری کنیم؛ و از آنچه تو را آزار می دهد بپرهیزیم.

تو کشته راه عدل و حق و دین شدی، ما هم که سوگوار شهادت مظلومانه ی توییم از راه حق و عدالت و دیانت جدا نمی شویم.

یا اباعبدالله

این عهدنامه ی ماست که با اشک هایمان امضا کردیم . امیدواریم مهر و امضای قبول تو هم آن را زینت بخشد.

ما تو را از یاد نبرده ایم. تو هم ما را از یاد نبر.

والسلام…