اندر حکایات تکنولوژی

به گزارش خوبان: وبلاگ یک سبدخاطره در بروز رسانی خود نوشت:

ی1-طرف با دست خون آلود و انگشتی که در حال جدا شدن است آمده بیمارستان از درد دارد به خود می پیچد حتی اجازه نمی دهد به انگشتش دست بزنیم آن وقت در آن گیر و دار سریع گوشی اش را در آورده و دارد از انگشتش عکس می گیرد !می گوید می خواهم یادگاری بماند.یعنی در این حد!

2-در حال بخیه زدن به سر جوانی هستیم که از بلندی افتاده ، آنگاه همراهش گوشی را در آورده و دارد فیم می گیرد می گوید می خواهم بگذارم وایبر !من نمی دانم قبلا که گوشی نبود مردم چه کار می کردند  ؟

3-داریم از کوچه ای رد می شویم که 3 تا دختر بچه ی 5،6 ساله می بینم که دور هم جمع شدند و دارند حرف می زنند کمی  که دقت می کنم می بینم بحثشان رو مورد تبلت است و اینکه کدامشان کدام بازی را دارند و تبلت کدام یکی قشنگ تر است.بعد با خودم فکر می کنم که من وقتی 5 ساله بودم اسباب بازی هایم خلاصه شده بود در یک عدد عروسک پلاستیکی چند تا قابلمه وسایل آشپزخانه و در 90 درصد اوقات هم مشغول خاله بازی بودیم .اما الان خیلی کمتر می بینم دختر بچه ها خاله بازی کنند.امروزه هر بچه ای از بدو تولد! یک عدد تبلت دارد و چنان غرقش می شود که اگر ساعت ها صدایش نکنی کاری به کارت ندارد.روانشناس ها می گویند بازی های دوران کودکی نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت بچه ها  و البته نقشی که در آینده بر عهده خواهند گرفت دارد.نسل ما و قبل ما با وجود آن همه تمرین برای مادری هنوز در ایفای نقششان دچار مشکل هستند آن وقت بچه های امروزی چه کار خواهند کرد نمی دانم؟

حالا از این ها که بگذریم خودمان هر جای دیدنی که می رویم یا در حال فیلم برداری هستیم یا عکس برداری اصلا یادمان می رود کمی هم با چشمان خودمان زیبایی های آنجا را ببینیم همه چیز را داریم ار پشت لنز دوربین نگاه می کنیم .از آن لحظه ای که در قرار داریم استفاده نمی کنیم عکس و فیلم می گیریم که بعد تر ها نگاه کنیم و لذت ببریم !

راست می گویند که تکنولوژی های اخیر دورها را نزدیک و نزدیک ها را دور کرده است.هر کسی با گوشی خودش مشغول است کسی کاری به کار هم ندارد و اینگونه می گذرد روزها و از دست می رود فرصت ها و ما اینگونه تفریح می کنیم !

راستی همه جا این طوری است یا فقط ما اینطور شده ایم ؟؟؟

با اینکه دهه شصتی نیستم اما دلم می خواست زندگی آن دوران را تجربه می کردم  زمانی که به گفته خودشان چیزی به نام تکنولوژی وجود نداشت.و همه چیز ساده بود و زندگی شیرین .

ما دهه هفتادی ها معلقیم نه لذت های ساده آن زمان را تجربه کردیم و نه می توانیم خودمان را به پیشرفت های دهه های اخیر برسانیم .

خداوند آخر عاقبتمان را به خیر کند.