ننگ حمله به هواپیمای مسافربری ایران؛ گواه تروریسم دولتی در آمریکا

به گزارش خوبان: در دوازدهم تیرماه 1367 شمسى، هواپیماى مسافرى ایرباس ایران که از بندرعباس عازم دُبى بود، بر فراز آب‏هاى خلیج فارس و نزدیک جزیره «هنگام» مورد حمله دو فروند موشک ناو متجاوز آمریکایى مستقر در آب‏هاى خلیج فارس قرار گرفت و سقوط کرد.

هواپیماى ایرباس جمهورى اسلامى ایران با 275 مسافر و 16 خدمه، فرودگاه بندرعباس را به‌مقصد دبى ترک گفته بود. این هواپیما در ساعت 15:10 دقیقه محلى شروع به اوج‌‏گیرى نمود و در ساعت 24:10، سطح پروازى 12000 پا را گزارش نمود و از آن لحظه به بعد دیگر تماسى از طرف خلبان گرفته نشد. در واقع از این لحظه به بعد هواپیما مورد اصابت 2 فروند موشک سطح به هواى ناو وینسنس آمریکا قرار گرفته و نزدیک جزیره ایرانى «هنگام» منفجر شده و سقوط کرده بود. در این فاجعه، تمامى سرنشینان هواپیما به شهادت رسیدند که 66 کودک زیر 12 سال، 52 زن و 46 تن تبعه کشورهاى یوگسلاوى، کویت، افغانستان، هندوستان، پاکستان، ایتالیا، شارجه و دبى ازجمله وابسته نظامى پاکستان در ایران و خانواده‌‏اش میان کشته‏‌شدگان بودند.

هدف آمریکا از این حمله وحشیانه چه بود؟

ساقط‌کردن هواپیماى مسافربرى ایران از سوى جنایتکاران آمریکایى، در حقیقت یکى دیگر از مراحل رویارویى استکبار جهانى با جمهورى اسلامى ایران براى تقویت متجاوزان عراقى در جبهه‏‌هاى جنگ بود. پس از سقوط این هواپیما، مقامات آمریکایى براى توجیه این جنایت نابخشودنى، دلایل ضد و نقیضى عنوان کردند و کوشیدند این اقدام خصمانه را یک اشتباه قلمداد کنند. اما با توجه به مجهز بودن کشتى جنگى وینسنس به پیشرفته‌‏ترین سیستم‌‏هاى رادارى و رایانه‌‏اى و هم‏چنین مشخص‌ بودن نوع هواپیماى در حال پرواز، مسلم شد که احتمال اشتباه وجود نداشته و این اقدام، کاملاً خصمانه بوده است.

با این حال مقام‌‏هاى آمریکایى پس از چندى، در توهینى آشکار به ملت ایران، مدال شجاعت بر گردن ناخداى این ناو انداختند و بدین‏‌سان حمایت رسمى خود را از این جنایت اعلام نمودند.
به‌هرتقدیر، این جنایت نیز کنار جنایات بى‏‌شمار دولت آمریکا، در پرونده سیاه استکبار جهانى ثبت شد و لکه ننگ دیگرى بر تارک آن جنایت‏‌پیشگان نقش بست.

متعاقب این تجاوز آشکار، جمهورى اسلامى ایران در روز 14 تیر 1367 طى نامه‌‏اى به رئیس شوراى امنیت خواستار تشکیل جلسه فورى شورا براى رسیدگى به موضوع شد. از سوى جمهورى اسلامى ایران دکتر ولایتى وزیر امور خارجه وقت ایران و از جانب آمریکا جرج بوش معاون وقت رئیس جمهورى در جلسه حضور داشتند. وزیر خارجه جمهورى اسلامى ایران در فرازى از سخنان خود عنوان کرد: حضور نظامى آمریکا در خلیج فارس تنها منادى مرگ و بى‌‏قانونى و شرارت بوده و جز ناامنى چیزى به ارمغان نیاورده است. عمل جنایتکارانه آمریکا در حمله به هواپیماى کشورى به‏‌هیچ‌‏وجه در قالب دفاع مشروع قابل توجیه نیست.
شوراى امنیت پس از استماع سخنان دکتر ولایتى و جرج بوش، طرح قطعنامه پیشنهادى را تصویب کرد. متن قطعنامه به‌شرح زیر است: «شوراى امنیت، با بررسى نامه مورخه 5 ژوئیه 1988 جانشین نماینده دائم جمهورى اسلامى ایران خطاب به رئیس شوراى امنیت و با استماع بیانات نماینده جمهورى اسلامى ایران، (وزیر امور خارجه وقت «على‌اکبر ولایتى») و سخنان نماینده ایالات متحده آمریکا (معاون رئیس جمهورى جرج بوش)، با ابراز تأسف عمیق از این‏که یک هواپیماى غیرنظامى «ایران ایر» در پرواز برنامه‌‏ریزى شده بین‌‏المللى 655، در پرواز بر فراز تنگه هرمز به‏‌وسیله موشک شلیک‏‌شده از ناو جنگى ایالات متحده آمریکا (وینسنس) منهدم گردیده است، بر ضرورت تبیین حقایق سانحه توسط بازرسى بى‏‌طرفانه در منطقه خلیج فارس تأکید داشته و اظهارات خود را به‌شرح زیر اعلام نمود: 1 ــ تأسف عمیق خود را از ساقط‌ ساختن هواپیماى غیرنظامى ایران به‏‌وسیله موشکى که از یک ناو جنگى آمریکا شلیک شده و تسلیت عمیق خود را به‏‌خاطر از دست رفتن غم‌‏انگیز جان انسان‌هاى بى‏‌گناه ابراز مى‏‌دارد. 2 ــ همدردى صمیمانه خود را به خانواده‏‌هاى قربانیان سانحه غم‌‏انگیز و دولت‌‏ها و کشورهاى آنان اعلام مى‏‌دارد. 3 ــ از تصمیم سازمان بین‌‏المللى هواپیمایى کشورى در پاسخ به درخواست جمهورى اسلامى ایران مبنى بر ایجاد گروه تحقیق براى بررسى تمام حقایق موجود هم‏چنین از اعلام ایالات متحده آمریکا و جمهورى اسلامى ایران مبنى بر تصمیم‌شان براى همکارى با بررسى سازمان هواپیمایى کشورى استقبال مى‏‌کند. 4 ــ از تمامى اعضاى کنوانسیون 1944 شیکاگو، درخواست مى‏‌کند که در همه شرایط، مقررات و رویه‌‏هاى سلامت هوانوردى کشورى به‌‏ویژه ضمائم آن کنوانسیون به‏‌منظور جلوگیرى از چنین پیشامدهایى را دقیقاً مراعات نمایند. 5 ــ لزوم اجراى فورى و کامل قطعنامه 598 (1987) شورا را به‌‏عنوان تنها مبناى حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پایدار، منازعه میان ایران و عراق ابراز و پشتیبانى خود را از دبیرکل براى اجراى این قطعنامه اعلام و خود را ملتزم به همکارى با دبیرکل براى تسریع در اجراى طرح اجرایى او مى‌‏نماید».
جمهورى اسلامى ایران علاوه بر شوراى امنیت و شوراى ایکائو، شکایت خود را در دیوان بین‌‏المللى دادگسترى لاهه نیز مطرح کرد. عنصر تخصصى سازمان ملل متحد یعنى ایکائو (سازمان هواپیمایى کشورى بین‌‏المللى) نیز از مسائل سیاسى به‌دور نمانده و به‏‌جاى بررسى فنى و ارائه طریق به شوراى امنیت به ابراز تأسف و تسلیت به بازماندگان سانحه پرداخت.
با اثبات عمدى‏‌بودن این جنایت آشکار و غیرانسانى نه‌تنها هیچ‏‌کدام از خدمه ناو جنگى وینسنس تحت پیگیرد قرار نگرفتند بلکه فرمانده این ناو در پایان خدمت خود براى هدف قرار دادن هواپیماى مسافربرى ایرانى و متلاشى کردن 290 تن از سرنشینان این هواپیما، مدال گرفت.

واکنش اولیه و توجیهات مقامات آمریکایى در برابر این جنایت چه بود؟
بلافاصله پس از این جنایت هولناک، مقامات آمریکایى اعلام کردند که یک فروند هواپیماى اف14 جمهورى اسلامى ایران را مورد هدف قرار داده‌‏اند. پس از روشن‌‏شدن نوع هواپیما، آمریکایى‏‌ها سعى کردند تا به‏‌نحوى وانمود کنند که در این مورد مرتکب اشتباه شده‏‌اند، اما شواهد بعدى، این نظر آنان را کاملاً مردود جلوه داد.
مقامات نظامى آمریکا اعلام کردند که هواپیماى ایرباس در خارج از دالان هوایى پرواز مى‏‌کرده و رزم‌ناو آمریکایى نیز هفت‏ بار اخطار رادیویى براى هواپیماى ایران مخابره کرده ولى جوابى دریافت نکرده است!
کاپیتان کارلسون، فرمانده سابق ناو سایدز در این مورد معتقد است: ایرباس ایرانى علاوه بر علائمى که مبنى بر غیرنظا‌مى‌ بودن خود مى‌‏فرستاده با سرعتى کم در حال اوج‌‏گرفتن بود و حتى اگر در چنین شرایطى نیز آن ‏را به‏‌عنوان یک جت اف14 شناسایى مى‌‏کردند، باز من تردید دارم که یک هواپیماى اف14 مى‏‌توانست تهدید سطحى را متوجه ناو وینسنس یا سایدز یا هر شناور دیگرى کند. وى گفت: اپراتورهاى رادار ناو هواپیمابر فورستال نیز هواپیماى ایرانى را به‏‌عنوان یک هواپیماى بازرگانى شناسایى کردند.

در مجموع ادعاهاى آمریکایى‌‏ها به‌دلایل زیر، غیر قابل قبول بود:
1. قطعات متلاشى‏‌شده هواپیما و اجساد سرنشینان آن در سطح وسیعى از آب‏هاى سواحل جنوبى جزیره هنگام، درست در داخل آب‏هاى ایران پراکنده شده بودند. این محل درست زیر مرکز دالان هوایى بین‏‌المللى بندرعباس دبى قرار دارد و نشان مى‏‌دهد که هواپیما درست در مسیر پیش‌‏بینى‌‏شده در حال پرواز بوده است و همان‌‏طور که چهارسال بعد روزنامه «نیویورک تایمز» در گزارشى که حاوى چند نکته تازه بود، گفت که ناو وینسنس در آب‏هاى فلات قاره ایران بوده است نه در آب‏هاى بین‏‌المللى و پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) در آن زمان بر این حقیقت سرپوش گذاشته است.
دریاسالار «ویلیام کراو» رئیس ستاد مشترک نیروهاى مسلح آمریکا در دوره زمامدارى ریگان در گفت‌‏وگو با شبکه «بى.بى.سى.» تأکید کرد: ناو وینسنس بدون هیچ دلیل روشنى با وجود برخوردارى از توپ‏ها و موشک‏‌هاى دوربرد به کمانه آب‏هاى ایران آمده بود. این نشان‏‌دهنده آن است که ناو به‌عمد براى عمل سوء آماده شده بود.
2. هواپیماى مسافربرى ایرباس از نظر حجم، شکل، اندازه و توانایى پرواز کاملاً با هواپیماى اف14 متفاوت است.
3. با توجه به ارتباط کلامى و ارتباط ناوبرى هر هواپیماى بازرگانى و مسافربرى، ناو آمریکایى مى‏‌توانست به‌‏راحتى با شنیدن مکالمات خلبان به ماهیت هواپیماى مسافربرى پى ببرد.
4. مقامات ناو آمریکایى ادعا کرده‌‏اند که سه اخطار روى باند نظامى فرستاده‌‏اند ولى پاسخى دریافت نکرده‌‏اند. مسلماً اخطار نظامى ارسال‏‌شده به گوش خلبان 655 نرسیده است، ولى سه اخطار روى باند غیرنظامى (اضطرارى) را هیچ منبع غیرنظامى دریافت نکرده است و از آنجا که کلیه خلبانان دو منطقه همیشه در این باند به گوش هستند، این ادعایى واهى بیش نبود.
مقامات آمریکایى که سرنگونى یک هواپیماى مسافربرى کره‏‌جنوبى در سال 1362 را «بربریت» نامیدند و خواستار تحریم بین‌‏الملل خطوط هواپیمایى شوروى سابق شدند پس از ارتکاب جنایت حمله به هواپیماى مسافربرى ایران سعى کردند با توسل به تبلیغات کذب و طرح ادعاهاى بى‏‌اساس، فاجعه را کوچک و کشتار 290 انسان بى‌‏گناه را که در نوع خود در تاریخ هواپیماى غیرنظامى بى‏‌سابقه است، امرى عادى جلوه دهند.

آیا آمریکایى‏‌ها تاکنون اعتراف به عمدى‌‏بودن این حمله کرده‌‏اند؟
در گزارش نهایى هیأت حقیقت‌‏یاب وزارت دفاع آمریکا به‌سرپرستى دریادار ویلیام فوگارتى، علت هدف قرار دادن ایرباس ایرانى، فشار روانى ناشى از قرار گرفتن در وضعیت جنگى براى نخستین ‏بار اعلام و تأیید شد که هواپیماى ایرباس در خطوط هوایى تجارى بین‏‌المللى پیش‌‏بینى و اعلام‏‌شده، پرواز کرده است. علاوه بر این‏که در زمان حادثه در ارتفاع 12هزار پایى (بیش از 3500 متر) قرار داشته و از لحظه پرواز به روند صعودى خود ادامه داده بود. این گزارش به‌تنهایى سندى از بى‌‏اعتبارى گزارش راجرز است.
اما ایالات متحده در تلاش نافرجام رسانه‏‌اى سعى داشت تا با توجیه این ترور هوایى آن ‏‌را صرفاً یک اشتباه آنى توجیه کند تا جایى که دریادار یوجین کارول هم به‌کمک دیگر هم‌قطاران خود آمد. کارول در توجیه انهدام ایرباس ایرانى که موجب تصمیم‌‏گیرى اشتباه از سوى رزم‌‏ناو آمریکایى شد، سعى کرد که این موضوع را به پرونده جنگ ایران با عراق پیوند زند. این توجیه خام تا جایى نمود یافت که وى در مقام مقایسه آن با موضوع مشابهى در چند ماه پیش از آن برآمد. به‌‏زعم وى حادثه هدف قرار گرفتن ناو یو. اس. اس. استارک به‌‏وسیله یک جت جنگنده عراقى چند ماه پیش از آن و عدم اتخاذ تدابیر دفاعى کافى و به‌‏موقع از سوى ناو استارک به‌تصور آن‏که خلبان عراقى آن‏ها را هدف قرار نخواهد داد، نوعى فشار عصبى را براى خدمه وینسنس به‌‏وجود آورده بود.
کاسپار واینبرگر، وزیر دفاع وقت ایالات متحده نیز با ابراز نظرى مشابه بر این باور بود که کمبود وقت از لحظه‌‏اى که هواپیما به‏‌عنوان هدفى تهدیدکننده شناسایى شد تا زمانى که رزم‏‌ناو باید تصمیم به شلیک یا عدم شلیک به آن ‏‌را مى‏‌گرفتند، موجب شتابزدگى در اخذ تصمیم شد.
این دفاعیات براى توجیه دفاع مشروع اقدام رزم‏‌ناو وینسنس و فشار روانى محاط بر آن هیچ‌‏گاه نتوانست به اقناع افکار جامعه جهانى بینجامد تا جایى که بسیارى خواستار برگزارى یک دادگاه نظامى مستقل براى رسیدگى و محاکمه راجرز و مقامات پنهان مافوق وى در حادثه سرنگون‏‌کردن ایرباس مسافربرى با 290 سرنشین بى‏‌گناه آن بودند اما آمریکا در مقابل دیدگان حیرت‌‏زده ایرانى و غیرایرانى نه‌تنها به این امر وقعى ننهاد که با کارشکنى در مسیر تحقیق نهادهاى بین‏‌المللى، مانع از هرگونه پیگیرى حقوقى و فنى این موضوع شد.
جورج بوش پدر، معاون رونالد ریگان رییس‌‏جمهور وقت آمریکا، یک ماه پس از حادثه انهدام ایرباس ایرانى گفته بود: من هرگز از طرف آمریکا عذرخواهى نمى‌‏کنم. من اهمیتى نمى‌‏دهم که چه‌کارى انجام داده است. من اهمیت نمى‏‌دهم حقیقت چیست.
ناخدا یکم ویلیام راجرز، فرمانده ناو وینسنس هم به‌صراحت اعلام کرد: اگر صدها بار نیز آن اتفاق رخ دهد باز هم دستور شلیک خواهم داد.
این فرضیات و توجیهات بى‌‏پایه هیچ‌‏گاه براى کسى باورپذیر نشد تا اهداف پنهان آمریکا از انهدام ایرباس ایرانى آشکار شود؛ اهدافى که به‏‌نوعى هماهنگ از سوى عراق هم پیگیرى مى‏‌شد. البته هم‏زمان هم رژیم عراق با بى‏‌قرارى در بین‌‏المللى ساختن جنگ تحمیلى سعى داشت از زیر شکست‌هاى متعدد خود در جبهه‏‌هاى نبرد بگریزد. بر این مبنا حمله به هواپیماى مسافربرى ایران تلاشى از جانب عراق براى تشنج‌‏آفرینى و کشاندن دامن ایالات متحده به ناامنى در خلیج فارس بود که این موضوع با چراغ سبز آمریکا نیز همراه شد.

اشتیاق وافر ایالات متحده براى درگیرشدن در جنگ تحمیلى و فراهم ‏نمودن فرار عراق از پذیرش شکست، از گمانه‏‌هایى است که این دیدگاه را تقویت مى‌‏کند. دیدگاهى که باور دارد آمریکا با هدف ناامنى و تضعیف انقلاب اسلامى از سویى و از سوى دیگر حمایت و پشتیبانى از عراق، اقدام به هدف قرار دادن عالمانه و عامدانه ایرباس ایرانى کرد.

چه درس‏هایى را مى‌‏توان از این جنایات آمریکایى‌‏ها گرفت؟
آمریکا براى رسیدن به اهدافش از به‌‏کارگیرى هیچ وسیله‌‏اى ابا ندارد؛ حقوق بشر، حقوق بین‌‏الملل، وجدان بین‌‏الملل و افکار عمومى در راستاى اهداف مزبور توجیه و یا سرکوب مى‏‌شوند. در فاجعه ایرباس، اساسى‏‌ترین حقوق بشر پایمال گردید و حقوق بین‏‌الملل به بازیچه گرفته شد؛ وجدان بین‌‏المللى مجبور به سکوت شد و افکار عمومى منحرف گردید؛ سایر دولت‌‏هاى جهان با بى‏‌تفاوتى خود، میدان را براى ارائه چنین بازى‏‌اى از سوى آمریکا باز گذاشتند و این گویاى این حقیقت تلخ است که حقوق بشر تحریف شد و حقوق بین‏‌الملل به‏‌راحتى قابل نقض است. واشنگتن هنوز هم واقعیت نقض حقوق بشر در مورد ایرباس را رد مى‏‌کند در حالى‏‌که با تعریف‌‏هاى خاص خود حتى در امور داخلى دیگر کشورهاى جهان از ایران گرفته تا چین دخالت کرده و هیچ‏‌گونه انتقادى در مورد اقدامات سبعانه پنتاگون را نمى‏‌پذیرد.
هرگونه کوتاه ‏آمدن یا به فراموشى سپردن این حادثه و یا موضع‏‌گیرى نکردن در مقابل چنین حوادثى در عرصه جهانى، پیامدهاى بسیار دردناکى را براى بشریت خواهد داشت. اگر آن روز، مردم ژاپن «قانون تسلیم زور شدن» را نپذیرفته بودند، پس از آن مردم جهان این‌همه تاوان تسلیم زور شدن را نمى‌‏پرداختند، ولى این قانون باید روزى شکسته شود. گویا تحولات امروزه جامعه بشرى، زمینه مساعدى را در کشورهاى تحت ستم براى درهم شکستن این قانون و ساختن نظام نوین بر پایه اخلاق و عدالت فراهم ساخته است. بزرگ‌ترین عامل ماندگارى و جاودانگى قیام امام حسین(ع) در همین اصل «تسلیم زور نشدن» بوده است. هرچند او بهاى گرانى را براى آن پرداخت، اما درس بزرگى به انسان‌ها آموخت، درسى که امروزه در چهره انقلاب اسلامى در سراسر جهان خودنمایى مى‏‌کند، انقلابى که با تکیه بر «ارزش‏‌هاى دینى و اخلاقى» در صدد نجات بشر امروز است و بشر امروز نیز با ناامیدى از تمدن مادى غرب به‏‌سوى آن آغوش گشوده است.
در مورد ایرباس، واشنگتن مدعى است همه‏‌چیز با قرار پرداخت خسارت پایان یافته است اما پرداخت خسارت شاید بتواند بخشى از ضایعات مادى جنایت را جبران کند، ولى ضایعات معنوى آن جبران‏‌ناپذیر است.
نکته آخر این‏که آن‏ها که هنوز چشم به‌‏سوى غرب دارند و فکر مى‏‌کنند در سایه تمدن غرب و رابطه با آمریکا، زندگى راحتى خواهند کرد باید بدانند که اساس تمدن غرب بر «تسلیم و ذلت دیگران» پایه‌‏ریزى شده است و آن‏ها جهان را به ورطه نیستى و نابودى کشانده‌‏اند. ما نه‌‏تنها باید به نجات خویش بیندیشیم بلکه باید به نجات همه جهان فکر کنیم و این امر تنها در سایه مبارزه و مقاومت در مقابل این منطق مخرب غرب ممکن است.
حقوق بشر، دموکراسى، صلح و ثبات، علم و فناورى، رشد و توسعه… این‏ها همه خوب‌اند و شایسته که همه به‏‌دنبال آن باشند، اما همه این‏ها امروز به دست سردمداران غرب گرفتارند و وسیله‌‏اى براى سرکوب جهان‏‌سومى‏‌ها شده است.
وینسنس هرچه بود، ماشین بود و فاقد اراده، انگشت «ویل راجرز» فرمانده وینسنس اگرچه ماشه را چکاند اما به تیمارستان روانه شد. او هیچ‌‏کاره بود و فقط یک آدمک بود. فرمان حمله از واشنگتن صادر شده بود و موشک‌‏هاى وینسنس از پنتاگون دستور آتش گرفتند.
بدون‏‌شک این روسیاهى، همیشه بر چهره کریه آمریکاى جنایتکار باقى خواهد ماند و سقوط ایرباس سند محکمى بر این حقیقت است که آمریکا سردمدار تروریسم در عصر ماست و امروز 26 سال پس از آن حادثه غیرانسانى و موحش، خوى و خصلت تجاوزگر و خودمحور آمریکا هیچ تغییرى نکرده است.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/