یک کمدی سخیف جنسی با بودجه سازمان تبلیغات!

به گزارش خوبان به نقل از رجانیوز: فیلم داستان مرد پارچه فروش سنتی و مذهبی‌ست که همسرش فوت می‌کند و او را در قبری دو طبقه دفن می‌کنند. بعد از مدتی متوجه می‌شود که به اشتباه مرد دیگری را در طبقه دوم این قبر دفن کرده‌اند و این آغاز ماجراست. غیرت مرد اجازه نمی‌دهد که این وضعیت را تحمل کند. طبق دیالوگ‌های صریح فیلم او نمی‌تواند تحمل کند که «مرد دیگری روی زنش خوابیده باشد» و این بهانه‌ایست برای مضحکه کردن غیرت. وضعیت روحی مرد خراب می‌شود و شب‌ها خواب می‌بیند که همسرش با این مرد در جایی شبیه بهشت هستند و خوش‌ می‌گذرانند. در ‌‌نهایت مرد بدون اذن شرعی دست به نبش قبر می‌زند و جنازه مرد غریبه را از قبر خارج می‌کند.

فیلم البته چیزی بیش از آن همین ایده‏ یک خطی بامزه ندارد. به جز تعدادی شوخی‌ جنسی که قطعا با فرهنگ خانوده ایرانی نمی‌خوانند چیزی به مخاطب ارائه نمی‌دهد. یک فیلم بی‏درد که از ایده‏ی خود به خوبی استفاده نمی‌‏کند و خیلی زود به تکرار می‌‏افتد. داستان مدام در عرض پیش می‌‏رود و موقعیت اولیه دائم تکرار می‌‏شود. بد‌تر آنکه نویسنده در ده دقیقه‏ی پایانی ناگهان متوجه می‌‏شود، فیلمنامه‏اش هیچ مضمونی ندارد و بنابراین پایان فیلم، عجیب و غریب، بی‏ربط و شعاری شده است تا از خلال یک ساعت و نیم شوخی جنسی، یک مضمون انسانی حاصل شود. فیلم ادامه‏ی افول «کمال تبریزی» است که حتی به واسطه‏ی تعدد شوخی‏های جنسی‌اش، به درد سرگرم شدن خانواده‏‌ها هم نمی‌‏خورد.

کمال تبریزی کارگردان فیلم در گفت‌وگویی عنوان کرده که نیتش در «طبقه حساس» نقد سنت‌های غلط و برداشت‌های نادرست از باور‌ها بوده است؛ استدلالی که احتمالا در فیلم قبلی‌اش با نام «پاداش» نیز مد نظر کارگردان بوده اما محصول چیز دیگری درآمده است.

تبریزی اگرچه در «طبقه حساس» سعی کرده یک روحانی را بعنوان تمییزدهنده برداشت‌های درست و غلط از باور‌ها معرفی کند و در پایان فیلم هم شخصیت فیلم به شکل کاملا جهشی! متحول می‌شود (چیزی که در فیلم پاداش هم آن را شاهد هستیم)، اما این تمهیدات آنقدر دم دستی و ضعیف است که تماشاگر چیزی که در ذهنش می‌ماند‌‌ همان کلیشه همیشگی سینمای ایران است که متاسفانه کارگردان مذهبی سینما هم در دامش افتاده؛ زدن غیرت به بهانه تعصب، آنهم با استفاده مکرر از شوخی‌های جنسی. شوخی‌هایی که صدای برخی منتقدان را هم درآورده است.

نیت این مطلب البته نقد فیلم نیست. اما این‌ها وقتی مهم می‌شود که بدانیم هزینهٔ ساخت چنین فیلمی را شرکتی داده است که «سازمان تبلغات اسلامی» هم از سهامداران اصلی آن است. «طبقه حساس» با سرمایه شرکت پویامهر ساخته شده است. در معرفی این شرکت که در سایت آن آمده نوشته است: «شرکت نرم افزاری پویامهر با هدف سرمایه‌گذاری و مشارکت در ایجاد و توسعه صنایع فرهنگی بر بستر هنرهای دیجیتالی، کامپیوتری و صنعت انیمیشن در سال ۱۳۸۴ تاسیس و فعالیتهای خود را در این زمینه سازماندهی و پیگیری می‌نماید.»

اما این شرکت علی‌رغم اینکه فعالیتش را تولید انیمیشن عنوان کرده از ساخت سه فیلم سینمایی حمایت کرده است که آخرین آن «طبقه حساس» است، فیلمی که تولید آن هیچ نسبتی با اهداف سازمان تبلیغات ندارد و حتی می‌توان گفت عکس آن نیز هست.

نکتهٔ جالب هم آن است که مرتضی کاظمی رییس شرکت پویامهر بعنوان سرمایه گذار فیلم در گفت‌وگویی با خبرگزاری مهر عنوان کرده که «طبقه حساس» یک طنز فاخر است و قابلیت ارائه جهانی دارد. این نشان می‌دهد رییس شرکتی که باید در خط مقدم فرهنگی، به فکر برطرف کردن نیازهای استراتژیک انقلاب در حوزه سینما باشد و یا اینکه حداقل در این مسیر حرکت کند چگونه می‌اندیشد و اولویت‌هایش چیست.

انتهای پیام/