بسیج؛ میقات پابرهنگان

اگر بخواهیم مفهوم بسیج و بسیجی را در ادبیات انقلاب اسلامی جستجو کنیم، چاره ای جز بیان مراد حضرت امام (ره) از بسیج و بسیجی نداریم که فرمودند: بسیج شجره طیبه و درخت تناور و پرثمری است که شکوفه های آن بوی بهار وصل و طراوت یقین و حدیث عشق می دهد.

بسیج مدرسه عشق و مکتب شاهدان و شهیدان گمنامی است که پیروانش بر گلدسته های رفیع آن اذان شهادت و رشادت سرداده اند. بسیج میقات پابرهنگان و معراج اندیشه پاک اسلامی است که تربیت یافتگان آن نام و نشانی در گمنامی و بی نشانی گرفته اند.

از فرمایشات حضرت امام راحل می توان به این نیتجه رسید که بسیجی کسی است که در عمل علاقه خود را به پیشرفت و حفظ و گسترش اقتدار نظام اسلامی و شان و حیثیت ملت مسلمان نشان دهد.

واژه بسیج با چهار حرف نهفته ی خود که هر کدام از این حرف ها دنیایی دارند شناخته می شود:

ب: را می توان به باور تعمیق داد. باور عمیق به خود و توانایی خود

س: سرسپردگی به ولایت، همان ولایت مداری من و شمای بسیجی. روزی می توانیم باعث افتخار این سرزمین اسلامی باشیم که مانند جوانان روزهای اول انقلاب باشیم. شاید باید از دورترها گفت: از جوانی چون حضرت علی اکبر که الگوی من و شمای جوان است، در سر سپردگی و مطیع امام و ولی امر خود بودن.

ی: کلمه یار و یاور بودن را در بسیج، بی انتها و به تکرار می شنویم. چون اساس و ریشه ی این مکتب این است: یا و یاور محرومان و آحاد جامعه بودن.

ج: که نشانه ی جوانی است . جوانی که خود متشکل از جوشش و وقار وآرمان و نیرو است. جامعه وقتی بارور خواهد شد که جوانش با تمامی این پتانسیل ها به میدان بیاید.

در نتیجه ما بسیجیان برآنیم که تمامی اهداف ذکر شده از چهار حرف نهفته بسیج را محقق سازیم تا جوان ایرانی به سان گذشته در کشاکش دنیا بر سکوهای افتخار زیر سایه ولایت فقیه و با توسل به ائمه اطهار و توکل به خدا بایستد.

نویسنده: محمد علیدخت

انتهای پیام/