از زمانی که تو مولود شدی در کعبه/ دور و اطراف حرم بوی گلاب افتاده

به گزارش خوبان، به مناسبت میلاد مولود کعبه امیر مومنان حضرت علی علیه السلام، شعری از نجمه پور ملکی شاعر خمامی تقدیم حضورتان می گردد:

بسم الله الرحمن الرحیم

دست ساقی نکند درد که هشیارم کرد      جام می داد به دست من و بیمارم کرد

سرکشیدم دو سه پیمانه، نمک گیر شدم     کرم شاه نجف باز بدهکارم کرد…

من و سنگینی بار گنهم را چون دید     زود فریادرسی کرد و سبکبارم کرد…

«من به این در نه پی حشمت و جاه آمده ام»   من اگر آمده ام عشق تو اجبارم کرد

بارها بر سر من زد که خدایش خوانم    بارها عقل در این مرحله انکارم کرد…

چادر فاطمه ی بنت اسد می بوسم    که یتیمی مرا دید و پدر دارم کرد

می روم رو به علی می زنم و بادا باد    دیگر آب از سر مت رفت و گرفتارم کرد

دفعه پیش به من منصب قنبر را داد    شاید این دفعه دلش خواست و عمارم کرد

«ما همه طایفه حضرت سلمان هستیم

تا ابد عاشق این ذکر علی جان هستیم» 

روز مردی است که مردانگی اش حرف نداشت    بین محراب دعا بندگی اش حرف نداشت

هرچه مسکین گدا رو به علی می کردند            چون که آغوش پناهندگی اش حرف نداشت

این علی بین تمامی امیران جهان                    رهبری بود فرزانه گی اش حرف نداشت

نانش از زحمت بازو است نه از بیت المال       سفره ی نان جوی خانگی اش حرف نداشت

پیش گرمای تنور یاد جهنم می کرد                با یتیمان غم شرمندگی اش حرف نداشت

می تکانید عبا را به هوا خشک شود               پدر خاکی ما سادگی اش حرف نداشت

بین زهرا و علی رد و بدل می شد عشق        خودمانیم علی زندگی اش حرف نداشت

در درو کردن سرهای عدو شمشیرش          دو دمی بود مه برندگی اش حرف نداشت

اتفاقا سند عشق به نامش رفته 

جنم مالک اشتر به امامش رفته…

هر چه شیرینی مدح است گوارای علی       نفس گرم همه، گرم نفس های علی

خوش به حال همه « نوف بکالی هایی»    که گره خورده ی عشقند به دنیای علی

خودمانیم چه بابای کریمی داریم   روزی سر سفره ی مردم شده خرمای علی

حیف پاهای علی نیست قدم بردارد؟   دوش پیغمبر اسلام بود جای علی

فاطمه مجتهد صاحب فتوای علی است   جان فدای علی و آیت عظمای علی

افتخارات احد بدر حنین گر این است   خیبری ها بهراسید ز فردای علی

در دلم بود که علامه امینی بشوم    عمر خود را بگذارم همه در پای علی

فخر رازی که خودش اهل تعصب بوده   گفته قرآن نبود خالی و منهای علی

من و دوری توّلای ولی، نه هرگز

دشمنی با علی و آل علی نه هرگز…

یا علی گفتم و دل یاد شراب افتاده   حرفت آمد به میان و دهن آب افتاده

از زمانی که تو مولود شدی در کعبه   دورو اطراف حرم بوی گلاب افتاده

با دعاهای کمیل آمده دیدار شما   خضر هم جمعه شبی فکر ثواب افتاده

آسمان بار محبت نتوانست کشید    قرعه ی فال به این خانه خراب افتاد

درو دیوار یمن عکس علی می بیند   دیگر از چشم اویس تو حجاب افتاده…

دشمنش راه رود روی زمین ملعون است   هر که ملعون شده در قعر عذاب افتاده

دوستدار تو حلال زاده و شیرش پاک است   چون که در دامن یک مادر ناب افتاده

زائری گفت نجف لذت دیدن دارد   چشم من دیگر از آن روز زخواب افتاده

میروم دیدن ایوان طلا من امشب …

خاطره باز شدم ای رفقا من امشب …

این علی کیست که مولای دو عالم شده است   خلقتش بر همه ی خلق مقدم شده است

بی علی هیچ کسی لایق کرمنّا نیست   شک ندارم که نبی (ص) با تو مکّرم شده است

عشق تو میوه ی ممنوعه بدخواهان است   چه کسی دیده که بدخواه تو آدم شده است

آخر و عاقبت شعر من آقا خوب است   چون که هر قافیه اش با تو منظم شده است

برگ تاریخ پر از معجزه اسم علی است   اسم تو روی لبان همه اعظم شده است

نخل هایی که نشاندی همگی بار گرفت   چاه هایی که تو کندی همه زمزم شده است

بی فتوحات شما فاتحه دین خوانده است   پایه ی دین محمد (ص) به تو محکم شده است

قدر تو سر مگوی شب قدر رمضان   اشک تو فلسفه ماه محرم شده است

سینه از عشق علی، شور تمامی دارد

مکتب ناب تشیع چه امامی دارد…

انتهای پیام/110