این یادداشت تیتر ندارد!

1- خرداد همیشه استرس دارد به همراهش. اصلا نام دیگر خرداد، اضطراب است. هم وزن امتحان! از همین رو گفته اند: شب امتحان، شب قدر شاگردان تنبل است. راز اضطرابش  هم در این است که موسم آزمایش است خرداد ماه. فصل نتیجه گیری است. سربلندی یا سرافکندگی روشن می شود. آنکس که در طول سال سستی کرده است یک نگرانی دارد  و آنکه شاگرد زرنگ بوده از یک جهت نگران است. در هر مدرسه ای هم که پا بگذاری، میبینی آدم هایی را که بی اهمیت است برایشان درس و امتحان و کلاس و آینده و هر چیز که میدانی. بی خیال بی خیالند. امسال خرداد امّا امتحانش با همیشه فرق دارد! فرقش در این است که بعضی امتحان ها را باید خواند برای قبولی؛ برای پاس کردن! بعضی هاشان را امّا باید کولاک کرد! خودمانیم؛ باید دهان همه را وا گذاشت! امتحان بصیرت از همین دسته ی دوم است. خرداد پیش رو، امتحان بصیرت داریم ما. بنویسید امتحانات، بخوانید انتخابات! انتخابات، یعنی نمایش دموکراسی. انتخابات، عیار بصیرت را روشن می کند.  انتخابات، مشت گره کرده ی ملت است علیه دشمن. انتخابات…

رهبرا ! اصلا تو بگو برای ما از انتخابات!

بسم الله الرحمن الرحیم

ملت ایران انتخابات را امتحان الهی و عرصه ی کارآمدی بداند.

والسلام.

2- اکثر اوقات گریزان بوده ام از یادداشت سیاسی. معتقدم، خیلی از امور آن زمانی رو به راه می شود که هرکس در تخصّص و جایگاه خویش اظهار نظر کند. نگاه به انتخابات، نگاه انقلابی است نه سیاسی. صحبت از انقلاب هم که می شود نویسنده محکوم است از ادای دین بنویسد! بی شک  به برکت انقلاب اسلامی بوده است  که امروز با افتخار فریاد می زنیم: مکتب ما، مکتب جعفری است. پای انقلاب در میان بوده است که سینه سپر میکنیم و میگوییم: امیر و مولای ما تنها حیدر است و بس! گزاف نیست اگر بگویم، این آشنائیمان با خدا را هم مدیون حضرت روح اللّهیم!  انتخابات، ادای دین است به انقلاب!

 امام هرچه در کف داشت برای این انقلاب گذاشت. بی هیچ چشم داشتی. یک کار را امّا سپرد به ملت و خود را تنها یک عضو از این ملت پنداشت. روزهای پایان جنگ بود به گمانم که فرمود: من چه باشم و چه نباشم، نگذارید این انقلاب دست نا اهلان بیفتد! کشور دست نا اهلان بیفتد یعنی چه؟ یعنی حواست جمع باشد، همان قدر که پسر فاطمه با اخلاص در نمازجمعه صدایش را آزاد می کند و خطاب به مولایش میگوید جان ناقابلم را در راه این انقلاب گذاشتم، برخی نیز با اخلاص،جان و ناموس و کشورشان را گذاشته اند برای دشمن؛ در راه دشمن؛ حال خواسته یا ناخواسته! این جاست که عیار بصیرت روشن می شود! ملت بصیر، آن کس را بر کرسی ریاست جمهوری می نشاند که از نگاه بی بی سی منفورترین انسان روی زمین باشد. ملت بصیر می فهمد که حتما عهدی ناگسستنی میان بعضی عالیجنابان با دشمن وجود دارد که این گونه سنگشان را به سینه می زنند. ملت بصیر می داند که فرق است میان خواسته ی او با خواسته ی دشمن. ملت بصیر، حماسه ساز است همیشه!

3- داشتم فکر میکردم به این که میان سخنی که از امام نقل کردم رابطه ها میتوان یافت! یکیشان اینکه امام روزهای پایانی جنگ از حفظ انقلاب حرف زد و حالا انتخابات، یکی از بزرگترین مصادیق حفظ انقلاب است. آری! رابطه است میان جنگ و انتخابات! در این میان بیش از همه مادر شهید است که این ربط ها را می فهمد. چرا که میوه ی دلش را برای حفظ همین انقلاب داده است.  مادر این ربط ها را می فهمد که اینگونه کنار اشک ریختن هایش افتخار میکند به اینکه فرزندش را فدا کرد! میگویم؛ حالا که این ها را نوشتم چه عیب دارد چند خط هم برایتان روضه بنویسم.

مادر شهید را که می بینم  فرزند از دست داده است و با این حال اینگونه پای انقلاب ایستاده است، دلم می رود آنجایی که خواهر میان نیزه ها و خنجرها خودش را رسانید کنار جنازه ی برادر. برای حسینش اشک ریخت. ناله کرد. زار زد. سر آخر امّا در جواب آن ملعون فرمود: مارایتُ إلّا جمیلا…

*** *** *** ***

عجبا! یک رای چه کارها که نمی کند…!